Hoe ik mijn weg vond in een drukke werkomgeving

Ik heb ervoor gekozen om mijn verhaal anoniem te delen, in de hoop dat mijn ervaringen steun kunnen bieden aan anderen die ook met epilepsie en werk worstelen. Het is niet altijd makkelijk, maar ik wil laten zien dat het wél mogelijk is om je weg te vinden – zelfs als dat betekent dat je keuzes moet maken voor je gezondheid.

Hoe het allemaal begon

Mijn eerste ervaringen met epilepsie kwamen onverwacht en waren behoorlijk verwarrend. Ik was net begonnen aan mijn eerste echte baan na mijn studie toen ik merkte dat ik last kreeg van onverwachte spiertrekkingen. Het begon met kleine bewegingen die ik niet onder controle had, maar na een tijd werden het aanvallen waarbij ik even helemaal ‘weg’ was.

In eerste instantie probeerde ik het te negeren, maar op een gegeven moment werd het zo erg dat ik even een pauze moest inlassen. Na een reeks onderzoeken kreeg ik de diagnose: epilepsie. Voor mij was dit een verrassing. Ik kende wel mensen met epilepsie, maar had nooit gedacht dat het mij zou overkomen. Toch werd het een realiteit waarmee ik moest leren omgaan – zowel op het werk als in mijn dagelijks leven.

Het ontdekken van triggers en balans

In de maanden die volgden begon ik langzaam inzicht te krijgen in de triggers die mijn aanvallen konden verergeren. Ik ontdekte dat stress een grote factor was, vooral op het werk. Ook vermoeidheid en lange uren achter de computer leken het risico op een aanval te vergroten. Mijn werk was vaak intens en stressvol, en ik merkte dat het steeds moeilijker werd om gezond te blijven.

Ik deed mijn best om het werk vol te houden, maar voelde hoe zwaar het begon te wegen. Ik besefte dat ik mijn leven en werktempo moest aanpassen om mijn gezondheid voorop te kunnen stellen. Dit was een lastige beslissing, maar uiteindelijk besloot ik dat het belangrijk was om voor mijn gezondheid te kiezen en op zoek te gaan naar een werkomgeving die beter bij mijn situatie paste.

De overstap naar een nieuwe baan

Na veel nadenken besloot ik van baan te veranderen en iets te zoeken die rustiger en flexibeler was. Het was een grote stap, maar uiteindelijk vond ik een werkplek waar er begrip was, en ik zo mijn werkdag flexibeler kan indelen. Daarnaast ben ik ook minder uren gaan werken. Deze verandering was precies wat ik nodig had.

Hier voel ik me veel meer op mijn plek en merk ik dat de kans op aanvallen minder groot is doordat ik de stress beter kan beheersen. Ook hier heb ik open kunnen zijn over mijn epilepsie, en mijn collega’s en leidinggevenden zijn begripvol. Het voelt als een opluchting om niet constant op mijn hoede te hoeven zijn.

De balans vinden tussen werk en privéleven

Nu, enkele jaren na mijn diagnose, kijk ik met een positief gevoel terug op mijn keuze om van baan te veranderen. Epilepsie heeft me veel geleerd over de balans tussen werk en gezondheid, en ik heb ervaren dat het soms beter is om een stap terug te nemen en op zoek te gaan naar een plek die écht bij je past.

In mijn huidige baan voel ik me vrijer om mijn gezondheid voorop te stellen. Ik neem voldoende pauzes, werk flexibel en weet dat mijn collega’s er voor me zijn als ik een aanval krijg. Het heeft niet alleen mijn werk, maar ook mijn privéleven verbeterd.

Advies voor anderen

Mijn advies aan anderen met epilepsie op de werkvloer: kijk goed naar je werkplek en wat je nodig hebt. Soms betekent dit dat je misschien een andere richting moet overwegen, maar je gezondheid komt altijd eerst. Wees open en eerlijk over je situatie; het kan begrip en steun opleveren die een groot verschil maken.

Wat anderen kunnen doen om te helpen

Ik zou willen dat mensen beseffen dat een aanval vaak onverwacht komt en dat het belangrijk is om kalm te blijven. Voor mij is het geruststellend dat mijn collega’s weten wat epilepsie is en hoe ze me kunnen helpen als ik een aanval heb.

Hoewel ik ervoor heb gekozen om anoniem te blijven, hoop ik dat mijn verhaal herkenning en steun biedt voor anderen met epilepsie. Het leven met epilepsie kan lastig zijn, maar door de juiste keuzes te maken en steun te vinden, is het mogelijk om je weg te vinden op de werkvloer en daarbuiten.

Het maakt een wereld van verschil door niet bang te zijn en steun te vragen.